In memoriam Henk Maas
In Memoriam
Henk Maas basblazer en erelid
Gisteren bereikte ons het droevige bericht dat onze basblazer en erelid Henk Maas is overleden. Ruim een week geleden werd hij getroffen door het Coronavirus. Helaas heeft hij de strijd daartegen niet kunnen winnen. We zijn er even stil van en leven mee met zijn vrouw Tonny, kinderen Marion & William en Marcel & Mariska en kleinkinderen. Ook Harmonie Union leidt een zwaar verlies. De omstandigheden zijn helaas zo, dat we als vereniging geen afscheid van Henk kunnen nemen op de manier zoals wij dat graag zouden willen. Als geen ander verdiende hij een mooi afscheid met daarbij de muzikale klanken van ‘zijn’ harmonie Union.
Henk was maar liefst 68 jaar lid van Harmonie Union. In die periode heeft hij uiteraard vele jubilea mogen vieren waarbij hij uitvoerig is toegesproken. Die toespraken typeerden uiteraard de persoonlijkheid en muzikaliteit van Henk. Op deze droevige dag dienen zij als basis voor het volgende profiel van de fijne muzikale collega die Henk altijd is geweest.
Het leven van basblazers gaat niet altijd over rozen. De ene keer hapert de centrale motor, dan is het weer de rug die opspeelt en soms is het zelfs allebei aan de orde. En dan heb je tijdens de repetities nog eens een dirigent die ze aanspoort zachter te blazen omdat de rest niet harder kan of om het tempo wat op te voeren omdat de rest wat inzakt. Henk was er wel aan gewend. Typisch een lid wat zich niet liet kennen door een pijntje hier en daar, maar stug door ging. Goede raadgevingen om het even wat rustiger aan te doen sloeg hij steevast heel beslist in de wind. Misschien niet altijd even verstandig, maar wel een mentaliteit die hem sierde en die anderen tot voorbeeld was.
Het was een zeldzaamheid wanneer hij een keer verstek liet gaan. De laatste jaren had hij voor het sjouwen van zijn bas een handig karretje van het thuisfront gekregen. Dat scheelde enorm, maar bij serenades en rondwandelingen door het dorp deed hij het nog lang op eigen kracht.
Een man die trouw bleef aan tradities, maar desondanks mee wilde gaan met zijn tijd en zijn uiterste best deed om die eigentijdse muziek voor bijvoorbeeld ‘Vrienden van Union Live’ onder de knie te krijgen. Henk was iemand van wie je altijd heel precies wist wat je eraan had. Hij zei luid en duidelijk wat hij van dingen vond en daar moest je het dan maar mee doen. Ook iemand echter die zich schikte in gemaakte keuzes en niet achteraf het vingertje opstak in de zin van ‘Zie je wel, ik had het toch gezegd’.
Van trombone via de tuba naar de bas. Henk heeft 68 jaar muziek gemaakt. Daar ging het hem al die jaren bij Union om. Een functie in het bestuur heeft hem nooit getrokken. Wanneer er echter gesjouwd moest worden, dan was hij veelal de eerste die aangaf wel mee te willen helpen. Dat gold ook steevast na afloop van de wekelijkse repetitie wanneer al het slagwerk weer opgeruimd moet worden. Niet te lang over praten, gewoon aanpakken. Ook hielp hij jarenlang bij de oliebollenverkoop op oudjaarsdag.
Ook bij blaaskapel de Pinblaozers van CV de Pindollen was Henk ruim 25 jaar actief als dirigent en leidde hij menig muzikant op.
Een doorzetter die zich maar moeilijk liet afremmen en goed bedoelde adviezen van collega muzikanten vriendelijk in ontvangst nam….om ze vervolgens mooi van zich af te laten glijden. Bij Union wisten het natuurlijk wel. Henk was niet bekend met het begrip ‘wat rustiger aan doen’. Een mensenmens die enorm kon genieten van het jeugdorkest en tijdens de jaarlijkse Roefeldag kleine kinderen enthousiast probeerde een instrument te laten bespelen. Niet zelden dat hij tijdens een repetitie zachtjes en bijna met tranen in de ogen zat te mompelen ‘da’s toch mooi’ wanneer hij een jong talent een prachtig stukje solowerk hoorde spelen. Het was niet alleen genieten van de muziek, maar ook van jongeren die hem de hoop gaven dat de toekomst van Union verzekerd zou blijven.
Wanneer precies weten we nog niet, maar ooit zullen we als Harmonie Union weer van start mogen gaan met onze wekelijkse repetities en muzikale optredens. We beginnen dan met een lege stoel in ons orkest en dat zal zwaar vallen. Wat ons en ook zijn familie zeker zal sterken is de gedachte dat Henk zou hebben gezegd: ‘Niet zeuren, niet treuren, gewoon doorgaan!’
Henk, ontzettend bedankt voor alles wat je voor Harmonie Union hebt betekend.
