Toon was erbij tijdens ons jubileumconcert op 16 juni jl. op het Prins Bernhardplein. Op de eerste rij, vlak bij de burgemeester, in een lekkere stoel volop genietend van ‘zijn’ Union. Tot op het laatst bij onze vereniging betrokken en in ons midden. Helaas moeten wij vandaag afscheid nemen. We zagen het wel aankomen, maar het bericht van zijn overlijden kwam toch weer sneller dan verwacht. Graag hadden we met hem zijn 90e verjaardag willen vieren. Hij keek daar naar uit en wij met hem.
Een trouw en actief lid, maar wel met een bijzondere positie. Hij heeft nooit als majorette gedanst, op de trom geslagen of een blaasinstrument bespeeld en toch was hij er altijd bij. Tijdens binnenoptredens altijd als toehoorder en bij onze rondgangen door het dorp present als één van de dragers van onze schellebomen. Ontelbare serenades, de rondjes door Nuland met Koninginnedag en nu Koningsdag, de intochten van St. Nicolaas en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Ouderwets zullen sommigen misschien zeggen, wat is nu immers het nut van schellebomen. Samen met het vaandel vertegenwoordigen zij wat ons betreft het historische en het huidige gezicht van Harmonie Union, een vereniging geworteld in de Nulandse samenleving. Ze horen erbij, Toon hoorde erbij. Een enkele keer maakte hij ‘promotie’ en dan droeg hij vol trots het vaandel.
Ook buiten die publieke optredens was Toon vaak van de partij. Ook toen de jaren wat begonnen te tellen hoefden we maar te bellen of hij was er om bijvoorbeeld in ‘de Meent’ weer te sjouwen met podiumdelen, tafels en stoelen om de zaal weer voor een concert klaar te maken. Geen man van veel woorden, altijd opgewekt en belangstellend.
Voor zijn loyaliteit en jarenlange inzet werd hij in 2015 benoemd tot erelid van Harmonie Union. Dit jaar vierde Toon het jubileumjaar van Union mee, maar Toon zou volgend jaar zelf een bijzonder jubileum vieren, maar liefst zestig jaar lid! De man van de schelleboom, een echte man van Union. We gaan hem missen.
We wensen de familie heel veel sterkte met dit grote verlies.